Мило ми е што повторно ќе можам да се качам на вовчето да трчам по прозорците додека тоа со клокот и тресок се провира низ планинските процепи или низ селата со куќи построени како стражари крај пругата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Кети стоеше крај прозорецот додека птиците јадеа и разговараше со нив на бебешки јазик, со глас за кој таа сметаше дека е најблизок до гласот на мајката-птица.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Ех! Но сепак, една мала искра на надеж потајно живее во кучешкото срце на К*, кој постојано виси на прозорецот додека неговата сосетка минува низ дворните површини, ех, си воздивнува К* со надеж за тој, некој, еден ден, ех!
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)