продавница (имн.) - за (предл.)

Истанбул, има многу коли, многу бензински станици, многу сервиси, уште повеќе продавници за автомобили и за делови за автомобили.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Беше близу дваесет часот и продавниците за алкохол во кои одеа проловите ( ги нарекуваа „ пабови“ ) беа преполни со муштерии.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Повторно е девојче со модри очи и муцка на глувче, единствена во маалото што се осмелуваше да се втурне во машката вечерна зона – скалите од влезот на продавницата за електрични апарати.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ја доби Enameled во продавницата за бои и ја трансформира во едно од своите најзагадочни дела, Apo- linere Enameled, својот прв алегориски автопортрет, настанат две години пред L. H. O. O. Q. Duchamp врз ова парче обоен лим изведе три операции.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сето ова како последица на една (кобајаги) иконокластичка постапка и на една (привидно) нечиста шега, го карактеризира L. H. O. O. Q. како парадигма за Duchamp-овите методи и начин на размислување. Apolinere Една година по доаѓањето во Њујорк, 1916, интересот на Duchamp го привлече една обична реклама од картон и обоен лим за емајлот на фирмата Sapolin.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Супермаркетите, плацевите за половни коли, крчмите што имаа правоаголни прозорци од стакло и тули, блескаво новите автомобили, што беа изложени и можеа да се видат низ прозорците од дебело стакло, продавниците за електрични апарати, продавниците за мебел, цвеќарниците, козметичко-фризерските салони, целиот нов трговски центар, кој брзо се изгради, едновремено со геометрискиот станбен дел од градот на рамниот терен, сите наизменично се менуваа и не му разбудија ни најмала емоција и тој не можеше да ги препознае.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Пред влезот на секое гратче се наоѓаше неизбежната бензинска станица, со црвени, сини или жолти пумпи, а можеби и мотел, а потоа доаѓаше самото гратче, со продавници на двете страни од патот, а можеби и сива стара црква изградена многу одамна, и по неа следува, сега анахронично бочно припиени со челик што не ’ргосува, ресторан и продавница за автоделови.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
На сивата корица, исто како и на неговиот зелен блок, стоеше насловот „Продавница за љубопитните“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Застаната пред твоите испишани редови како да стоев сред продавница за слатки, во која пред мене истуриле голема кутија сјајни и шарени бонбони.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Најпосле „Овоштарница“, но внатре плодовите беа вообичаени. – Постои ли во градов специјализирана продавница за јужно овошје? – Како да не! – се насмеа момичето со живи очи – Продолжете право, па по втората уличка на лево ќе избиете кај плоштадот.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
- Луда сум по егзотичните нешта – благо се насмевна таа.. – За среќа, во мојот град постои продавница за јужно овошје. И секогаш е свежо.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Во тој момент истрча од продавницата за зеленчук продавачот што ние го викавме „Пиљарот“ и се развика: - Што правите, копилиња, само ако ве подграбнам, пердуви ќе летаат од вас!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Ќе ги видиме преку сателитската врска. - Каде се сега? Во Њу Орлеанс?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
„Беа едни што имаа мала продавница за сувенири на Бродвеј... - Миџибур и Сираџул? - Да. Margina #21 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Најнапред влегоа во продавницата за леб и бело печиво.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Во овие десет броја Маргина се обидуваше да го разбива оној нарцистички (автистички, во крајна линија), оној апологетски концепт (симптом, поправо) за културата, кој богами е доминантен во нашево кревко и бедничко културно живеење; од уличните минувачи затекнати во глупавите анкети, општинските чиновници, директорите на културните институции, министрите, преку новинарите и уредниците на културните рубрики, до претседателот на државата (кому, сепак, единствено и може да му се прости таа јазична помпезност, бидејќи работното место му е такво, церемонијално), речиси секаде (особена чест заслужуваат ретките исклучоци) владее тој бомбастичен, провинцијален дискурс кој повеќе прилега на мобилизациски плакати и на продавници за вештачко цвеќе отколку на еден јазик кој треба да критикува, да продлабочува, да артикулира разлики.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Романи: „Хајка на пеперутки“, „Слана во цутот на бадемите“, „Земја и тогоба“, „Сведоци“, “Орловата долина“, „Будалетинки“, „Крлежи“, „Продавницата за љубопитните“.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Оваа приказна, значи, е претворена во продавница за љубовната напивка, но таа напивка, како и сите други магични напивки не е безопасна. * На ова место одеднаш прекинав со пишувањето, бидејќи во духот ми се јави кристално јасно прашање: – Зошто ја лажеш?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
1. Драги Аристин, Вие можеби имате раце и глас од коишто треперат женските уши, мустаќи кои ја разубавуваат вашата насмевка и насмевка која ги разубавува вашите мустаќи, но тоа нема да Ви помогне да станете јунак на оваа приказна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)