Од оваа причина во Sunday Times излезе контраверзен натпис каде рекреационите дроги како екстази се наведени како еден од важните причинители за ширењето на СИДА-та.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Телекранот во дневната соба беше поставен од некоја причина во необична позиција.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Правдољубивиот пишува дека „патрицијот беше вџашен од ова ѕверско обожување на смртта, кое за срам на Верата, можеше да биде главна причина во животот на еден христијанин“.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Тоа беше и причина во раните утрински часови да пристигне и полицијата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Но тоа не беше причина во него да пресуши изворот на носталгијата, најмногу задржана во полифоното пеење во семејството.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Востанието завршило во 1041 По загушувањето на востанието, Византија повторно ја воспоставила својата власт во Македонија и го оптоварила населението со нови давачки што било причина во Македонија повторно да се крене востание во 1072 Востанието се кренало во Скопје а било предводено од Ѓорги Војтех.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Меѓу публиката имаше и такви што не се согласуваа со ова мислење, ја бараа причината во смелоста и очајот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Но причината во него ја немаше.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Трагав и чекав. И на соне и будна.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Можеби тоа беше причина во моите самотни ноќи да почнам да трагам по неговиот глас што еднаш веќе го бев слушнала, но несреќната јас, којзнае зошто дозволив да ме одмине.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Чезнеев по поновна средба со одминатото.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
По таа причина во групата П’чивци имаше и два-триесет деца, а исто така во оваа група продавачи беа замешани и селани од другите мариовски села, кои не се мешаа со оние од полето, бидејќи последниве беа веќе беговски чифчии, а тоа ќе рече – робови, а првите се сметаа за слободни, та за секој случај и секаде стоеја одделно, па и сега.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)