присуство (имн.) - во (предл.)

Техниката веќе во многу нешта ги прошири нашите животни очеку­вања, физичката околина, перцепцијата и помнењето - со помош на зголемувачи, телескопи, ендоскопи, телефони, фотографии, филмови, генетски инженеринг, пресадување на органи, вештачко оплодување и сл.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Се чини дека техниката е протеза на интелигенцијата: Колективното мислење што го наметнуваат разните медии веќе е насочено кон поништување на изворноста на сензациите, кон укинување на присуството во светот, на начин луѓето да се снабдуваат со залихи информации коишто го програмираат нивното помнење.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Неговото присуство во козјите работи всушност најмногу се остваруваше преку пријателството и соработката со Чанга.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Едноставно и мудро, како што тоа само нему му е својствено.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Документаристичкиот приод во градењето на романот се отсликува и во цитирањето на познатите документи кои тангираат конкретни личности или настани за кои станува збор, и нивното присуство во народната песна, кон која Николески има посебен респект.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Едноставно и мудро, како што тоа само нему му е својствено.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Документаристичкиот приод во градењето на романот се отсликува и во цитирањето на познатите документи кои тангираат конкретни личности или настани за кои станува збор, и нивното присуство во народната песна, кон која Николески има посебен респект.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Татјана беше многу убаво бебе. Кога ја донесоа од болница не ја сакав и ми пречеше нејзиното присуство во куќата во која јас не бев повеќе оската на вртење.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Само така мајка ми ќе дојдеше од кујната или од бањата каде, колку што ме држи сеќавањето, постојано переше во едно корито потпрено врз дрвена штица на кадата.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Инаку, што се однесува до неговото присуство во Маргина, ние се обидовме, низ еден пресек од неговото творештво, да ви покажеме како гледа едно троглаво (по милионити пат бројка во текстов!!) чудовиште.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
За тоа говорат и посланијата кои Павле им ги упатил на веќе организираните цркви во Филипи и Тесалоника, како и неговото повторно присуство во Македонија во 56 и 57 година.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Со тоа на Велика Британија ѝ се дала можност да дејствува во помагањето на своите приврзаници во Југославија со цел истерување на Германците, а едновремено да обезбеди и сили кои по војната ќе го гарантираат нејзиното присуство во Југославија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
На 4 октомври 1943 година морале да го напуштат селото на барање на селаните кои ги предупредиле на германското присуство во селото.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
ГШ на НОВ и ПО на Македонија сметал дека по ослободувањето на Македонија повеќе нема потреба од пресој на сојузнички воени мисии во Македонија посебно што одделни членови на британската и американската воена мисија доаѓале во допир со “реакционерни“ елементи, ја клеветеле нова Југославија и се занимавале со растурање на пропаганден материјал.299 Шефот на британската воена мисија во Македонија Милер, го известил Фицрој Маклин за наредбата добиена на 8 декември 1944 година, да ја напуштат територијата на Македонија бидејќи нивното присуство во “Главниот штаб повеќе не било потребно“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Првите контакти со штабот на Дража Михајловиќ Британската известителна служба од Каиро ги воспоставила во почетокот на септември 1941 година.24 Со тоа на Велика Британија ѝ било овозможено да дејствува во помагањето на своите приврзаници во Југославија со цел истерување на Германците, а едновремено да обезбеди и сили кои по војната ќе го гарантираат нејзиното присуство во Југославија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Дополнително, работникот може да биде и суспендиран во случаи кога против него е покрената кривична постапка за кривично дело сторено на работа или во врска со работата или е покрената дисциплинска постапка за дисциплински престап, а повредата е од таква природа што неговото натамошно присуство во јавното претпријатие додека трае постапката штетно ќе се одрази врз јавното претпријатие, односно ќе го осуети или оневозможи утврдувањето на одговорноста за дисциплинскиот престап (чл. 37-у).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Губењето на целината на претставата за убавото за жал се случува токму тогаш кога ќе отвориме истовремено многу врати од тие разбранувани спомени па тие неконтролирано ќе нагрвалат, како незапирните води од поплавите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога ќе се најдев неочекувано во таа приказна час ми се чинеше дека станува збор за еден ктаток миг, час ќе се издолжеше тоа мое присуство во приказнава цела една вечност, а кога гледам на времето како на денови подредени еден зад друг како да станува збор за поминување низ животот и секое подзастанување претставуваше нов детаљ што отвора нова врата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но нејзиното присуство во училиштето се почувствува на друг начин.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Оној лист хартија со ликот на Рајнер за мене беше присуство во отсуството, знак и ветување дека разделбата не е засекогаш.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И кога мама го раскинуваше неговиот лик, почувствував дека не ми го уништува само единствениот опиплив спомен од него, и не само единственото нешто преку кое се потсетував на неговиот лик, па оттогаш натаму неговата коса, неговите очи, неговиот лик, беа само нејасно сеќавање; јас во тој миг почувствував дека таа со тоа раскинување го уништуваше и она ветување дека разделбата не е вечна. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Единствено вашето присуство во неговиот живот не ми е доволно познато.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ах, вие мора да сте…,“ рече таа, и со изразот на лицето, со еден ноншалантен гест со раката, покажа дека Рајнер ѝ има спомнато за мене.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Чудесни му беа реката, мостовите на неа, вревата на минувачите и чудесно му беше и неговото присуство во тој градски простор.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Книгите сè уште седеа наредени по полиците во неговата соба, во куќата, во градот, и сеќавајќи се на нивното невидливо, заборавено присуство во својот живот, тој си вети дека кога ќе се врати дома, ќе ги препрочита сите.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ги посетуваат граѓани без чие присуство во салата не може да отпочне претставата, протокот, всушност, размената на енергијата, онаа од сцената и онаа од партерот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Заклучувајќи дека касметот има универзално значење, дека дури и самото создавање претставува обликување на судбината, Камилски предложи и овој збор да им се придружи на претходните од истиот круг (инаетот, севапот, атерот, аирот), чинејќи посебна целина и означувајќи постојано присуство во балканскиот менталитет.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Граница помеѓу две судбини, две вистини, два начини на присуство во светот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко, кој изворно го знаеше турскиот јазик, како мајчин, внимателно го слушаше Камилски, како успешно ги изговара турските зборови и како беше проникнал во нивното присуство во балканските јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски подоцна ќе доаѓа во Татковата библиотека со крајна цел да открие нови книги, но и да се одмори од својата грамадна библиотека, која од ден на ден се зголемуваше и го смалуваше времето на неговото присуство во неа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко и Камилски, со текот на работата, ја менуваа првичната замисла строго да се задржуваат на опасните турцизми за конечно обликување на листата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски стравуваше од опасните османскотурски зборови или турцизми во македонскиот јазик, а Татко остануваше потолерантен кон нивното присуство во мајчиниот албански јазик.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој, како и Татко, автодидакт во лингвистиката, по свој пат доаѓаа до сознанието од науката за постоењето на балканскиот лингвистички сојуз, до кој не беше дојдено со некаква присила или мировен договор, туку според логиката на долготрајниот соживот на балканските народи со различни јазици, вери, националности, обичаи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко насети дека Камилски секако мислел на турцизмот душман, душманлак, со најраспространето и временски најдолго присуство во балканските јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски, откако ја изнесе широката палета значења на поимот касмет, со различно присуство во секој од балканските јазици, се обиде да ја претстави во само една реченица филозофската суштина на овој збор: Касметот, односно судбината е тоа што ни се случува кога најмалку очекуваме!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И уште нешто: касметот, колку и да е сложен, често неразбирлив, неочекуван, во животот има само еден разбирлив момент, а тоа е дека човекот нема да дознае никогаш кој е!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски не доцнеше со потврдата на Татковото претчувство, и тој предложи да се задржат на зборот душман, душманлак антонимично поставен кон зборот пријател, пријателство, како претходно третираната синтагма ајде, ајде јаваш, јаваш во филозофски контекст.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Долго време дури и не се знаеше за нејзиното присуство во домот, како да не живееше меѓу нас, меѓу луѓе.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Но неговата замислена епопеја доживува пораз.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XV Речиси нема човек кој не заборава дека на овој свет сме дојдени по чиста случајност.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Мене ми преостануваше да трагам по татковата визија за власта во последната четвртина на XX век кога него повеќе го немаше, а неговите книги го одржуваа неговото присуство во мојата свест... I Пишувам за да отворам дамна затворена врата, за да минам граница.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но најчесто се случува луѓето кога ќе се најдат во спиралата на потрага по моќта за владеење, да се однесуваат како суштества кои живеат во илузијата дека нивното присуство во светот станува капитален чин, небаре неопходен за движењето на материјата, рамнотежата на светот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тајните израелски служби се информирани за неговото присуство во Палестина. Му подготвуваат заседа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Марија повеќе го насети, отколку што го слушна неговото присуство во дворот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тоа можеби и беше така, но таа не му поверува. Ѝ беше јасно дека се противат на нејзиното присуство во нивниот дом.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Неговото присуство во нејзиниот живот личеше по малку на настаните од приказните. Од убавите приказни.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но, од ден на ден, трагајќи по тајните на Татковата библиотека којашто го претставуваше јасно тестаментот за семејството за идните времиња на Балканот, разбрав дека беше неостварлива замислата да се пишува за Татко без Мајкиното полвековно присуство во неговиот живот…
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Наспроти сите притаени сопирања од страна на Татко да појде во родната земја, Мајка беше решена да се најде и на жртвеникот на враќањето, небаре сакајќи, со самото минување на границата, да ја обезличи, да нѐ ослободи од нејзиното митско присуство во нашите животи, да го наложи чинот на враќањето како нормална состојба, како и за сите други луѓе на земјата, како нејзин реванш над балканската историја.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се обидував да почнам разговор, да се уверам во нејзиното поголемо присуство во животот отколку отаде него.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мислам дека токму моето присуство во неговата соба како да го охрабруваше Стариот писател во водењето на дијалогот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но морам да признаам најмногу ме изненади присуството во собата на Роман Гигов Грофот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Да не станува случајно збор за некаков заговор, прашав пред малку” ме потсети Зрновски.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се чудев, зошто морал да го избира подалечниот заобиколен пат.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
По рекацијата на Тито, мајорот Дикинсон и неговите луѓе примиле извинување, но им било ставено на знаење дека партизаните не гледаат никаква потреба од продолжување на нивното присуство во Македонија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Самотото негово присуство во Бугарија било доволно за да ја “охрабрува динамитната партија“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)