присуство (имн.) - го (зам.)

По некое време тој ја изгасна светлината и се врати да спие, но пак се разбуди, овој пат не од нејзиниот глас, ниту од каков било звук, како на пример од отворање на врата, или од отворање на прозорец, туку нејзиното присуство го повлече од сон, кое тој го почувствува додека спиеше, онака како кога некој што има лесен сон, може да почувствува ако некој, тивко, на прсти, гази во неговата соба.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И на ова свето место тој носи неверници, па со нивното присуство го осквернува!“
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
На 17 декември 1912 во Тиквешкиот округ со Указ била воспоставена српска полициска власт што почнала да функционира од 1 јануари 1913. Причини за востанието биле воспоставување на српската власт, отворањето на српски училишта и цркви, биле формирани нови општински управи, а кадар се доведувал од Србија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во меѓувреме во близината на Кавадарци била стационирана српската Тимочка дивизија чија команда на почетокот соработувала со месната власт, а своето присуство го објаснувала како привремено.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Има случаи каде само овие две нивоа експлицитно се нацртани, но самото нивно присуство го повикува гледачот да се смета самиот себе за интегрален дел на некое трето, различно ниво.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Пред малку, можеби сосема случајно (а можеби и не), твоето поранешно уверување дека другарот Ѓурчин ти е татко го нарече фама.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Затоа и не сум спремен да ја обвинам дури и под претпоставка дека таа од некои нејасни причини намерно го потхранувала сомнението што Огнена Гулева во купето во мое присуство го изрече.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали би можел јас таквиот исказ да го протолкувам како твое уверување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дека ти од поодамна си раскрстил со оваа заблуда?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И тука се потврдува: трагичната еклиптика посилно сведочи одошто непосредниот говор на појавите.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Судбината на невидениот јунак чие присуство го чувствуваме во текот на целата сторија, за посетителот станува недвосмислено јасна: детето и целото негово семјество се брутално однесени од домот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Против решението за определување на рочиштето не е дозволена жалба.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Судот на рочиштето навремено ќе ги повика странките и другите лица чие присуство го смета за потребно.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)