Природата нема слисла за трагични сцени, помисли капетанот. Ни за хумор.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Цитирам од поглавје два: „Во природата нема тело, коешто апсолутно би мируело. Да се движиш значи да го менуеш своето место спрема средината каде што се наоѓаш.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Беше свесен во тие мигови дека органската природа нема историја и граници, има само животи низ одредени континуитети.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)