принуда (имн.) - на (предл.)

Со таа метафизичко-религиска „инверзија“ маниристите на сите времиња по сѐ се дел од традицијата за нив особената принуда на изразување.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Подумав малку и реков, под принудата на бичот на окото негово што висеше над мене: „Оче Стефане, јас не мислам ништо инакво од вас“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Извесно е дека само чекор го дели пантеизмот на “магичните” маниристи и “панлогизмот” на “мистичните” маниристи, како што е еднаква оддалеченоста и помеѓу “деформацијата” на Понтормо и Макс Ернст и “анаморфозите” на париските минималисти и апстакциите на Пол Кле.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)