приказна (имн.) - во (предл.)

Не возбудуваа многу и не му служеа на чест неговите чести наоѓања на мали волчиња за кои патем земал награди, не беа многу возбудливи ни приказните во кои тој ги труел волците, а потоа со нивната кожа, исполнета со слама одел по селата, собирајќи дарови.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Инаку, самата приказна во „Бебето на Макон“ е едноставна и заличува на некаква апокрифна варијанта на Новиот завет: една грда, стара жена (под маска) раѓа особено продуховено дете; нејзината убава и интелигентна ќерка (маестрална улога на ....) го користи детето за сопствена промоција, но и за добробит на градот Макон; се покажува дека детето има многу помоќни способности отколку што претпоставувала итрата ќерка- девица; обидот таа да ја загуби својата невиност од страна на еден локален високодостојник завршува со смрт на младичот; девојката сфаќа дека детето е тоа кое ја предизвикало смртта и таа го убива детето; за казна, осудена е да биде силувана од цела чета војници; таа умира, а низ целиот филм присутната публика (измешана со актерите на театарската сцена) на крајот вели „Каква добра глумица!“
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Нивниот молк возбудува Нивниот поход е тиха побуна на некој замислен молер Зборот е малата надеж на осамените. приказната во него е како семката во плодот.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Не само што нарациите го определуваат значењето што индивидуата му го припишува на искуството, туку овие приказни во голема мерка одредуваат кои аспекти од искуството на индивидуата ќе се селектираат и ќе бидат изразени.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Многу од тие социјални научници тврдат дека приказната или нарацијата, е она што ја дава првата рамка за ваквата интерпретација, за активноста на создавање-на-значење: дека преку нарациите или приказните на индивидуите за сопствените животи и за животите на другите, тие го осмислуваат искуството.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дилејни мислел дека ќерка му сѐ уште е невина во поглед на таквите конвенции – дека сѐ уште е табула раза, неиспишана плоча.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како што признава и самиот Дилејни, имала право ќерка му.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Уште на тригодишна возраст била поусогласена од него со прагматиката на жанрот – особено со неизговорените наративни и родови конвенции што ги раководат приказните во детските сликовници и кои го обликуваат наративниот дискурс во поширокото наше општество.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Ама, тато“, ми прозборе тригодишното со призвук на краен презир зашто не можам да го видам очигледното, „ова е книга!“
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нѐ собраа и нѐ одведоа, а зад нас остана недовршената приказна во гласот на дедо и баба...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И сега се сеќавам дека инстинктивно ги избегнував приказните во кои се раскажуваше за лошите маќеи, за волшебното огледало, за Ивица и Марица, за Црното кравајче и Пепелашка...
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
А само во најуспешните, можеме да го чуеме одекот на поезијата под соспите на вистинската проза, или одѕвонот на приказната во нешто што е само поетски спомен за неа.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Првото остварување на литературата во хипертекст е романот на Мичел Џојс, Попладне (Michael Joyce, AFTERNOON), настанат 1987. на флопидиск, а потоа (1990.), од страна на самиот автор, преобликуван во нов систем - читател на приказна во простор.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Термините што Кувер, инаку професор по креативно пишување на Браун универзитетот покрај Њујорк, каде што е оформен континуиран курс за копјутерската литература, ги користи, или се, воопштено речено, во оптек, покажуваат дека се соочуваме со нова книжевнотеориска терминологија: хипертекст (hypertext), хиперлитература (hyperfiction), хиперпростор (hy- perspace), хипермултимедијалност (hypermedia), приказни во простор okno.mk | Margina #1 [1994] 69 (storyspace), хиперпесна (hyperpoems), интерактивно пишување (interac- tive writings), електронски писатели (electronic writers), итн.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
“Автобиографските” приказни во Џим, обично се директни транскрипции на Вудринговите соништа, и слики од нив често се повторуваат во неговите свесно креирани приказни; исто така, тој праќа копии од страниците на својот дневник за соништа во електронскиот клуб (E-mail Dream Of The Month Club).
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Со него нека ти почне приказната, а потоа терај потаму... и барем тебе не треба да ти објаснувам, води ја приказната во позитивен правец, разбираш...
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
I Писателот ви советува, драги читатели, да не ја читате оваа приказна во среда и никако пред месецот мај.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Јас знам, додека го пишувам ова, моето лево око гледа на хартијата како окото на татко ми, а десното како окото на мајка ми.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Измисли приказна во која ќе бидеш јунак и ќе го победиш стравот.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Сакаш да ми раскажеш прикаска, реков: Жеро Жерав ми слета на рамо.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Таму Бартлет забележува дела кога луѓето раскажуваат претходно чуени или прочитани приказни, сеќавањето за приказната не е базирано во буквална збор-за-збор реконструкција на прочитаното/чуеното туку на меморирање на приказната во термини на сопствени интерни шеми, и потоа со барање на зборови кои ги опишуваат истите. 80 Margina #3 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Љубовта кон Сања го внесе него во приказна во која тој веруваше и, од ден во ден, таа приказна ја прошируваше убеден дека сетоа тоа е така: дека нејзиниот брат е убиен.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
7.2 И би небичас Во мене Јас Со Јас-твото На Собор: Паѓаат ровји Доаѓаат води Заминуваат војски Се раскажуваат приказни Во тајни одаи На небесата.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Тој зборува во името на сите оние други: другите ние кои ги продол­жуваат нашите други приказни во тие други универзуми.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Во расказот на Кафка уметникот што пости сака да биде признаен од Другиот дури и кога умира, и затоа ја рас­кажува својата приказна во увото на надзорникот, за ни збор да не се измолкне.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Поентата е што, во приказната во којашто се наоѓаат, тој до самото разрешување не би променил ни збор.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
О, бесрамна нека ми биде беседата нека биде вечен нескладот меѓу изгледот и суштината постојат волшебни приказни во коишто сѐ е налик на стварноста во коишто нема ништо што би можела да го објаснам ладнокрвно и рамнодушно!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
За да има фантастика во книжевноста неопходни се четири услови: да се премине од стварноста во некој сон да се патува во време да постои приказна во приказната да се има двојник или неизвесен идентитет.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Поради здравјето, ми вели додека ја затворам вратата од лифтот, а потоа, на патот нагоре, таа започнува со кажувањето на првата приказна во текот на оваа посета и веќе е некаде кај описот на канцеларијата на адвокатот Сечков, додека јас сѐ уште ја затворам вратата од двата куфера во рацете.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Бев достојна за самотијата, емотивниот и духовниот одмор го земав во неограничени дози.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Моево срце некогаш пишуваше романтични приказни во долгите непроспиени летни ноќи.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во 1946 година излегува од печат првата негова детска збирка песни „Македонче“, во 1947 година поголемата приказна во стихови за деца обработена по народен мотив „Мице“, во 1948 година „Школско ѕвонче“ и „Во полската куќичка“ и во 1949 година излегува од печат книгата песни за деца „Крај огниште“.
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
ЌЕ ВЕ ПОТСЕТАМ, добри мои, на една мошне позната народна приказна во која се прикажува како мечката и човекот станале пријатели.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Од тебе не можам да си ја „замислам“ приказната во главата.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)