И така сѐ си се слева во некои мрморливи корита, од испишана хартија направени бродчиња што полека се натопуваат и тонат, додека мастилото се разлева, буква по буква...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Призрак чита: „... Толку густа шума што таму гнијат сенките...“