ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Македонските делегати од делот на Македонија под Грција ја искажале решеноста во заедничка борба со грчкиот народ да ја продолжат борбата за демократизација на Грција и признавањето на националните права на македонскиот народ и неговото право на самоопределување.292

Пристигнувањето на првите британски воени мисии на територијата на Македонија од една страна значело признавање на дотогашниот придонес на единиците на НОВ и ПО на Македонија на страната на антифашистичката коалиција.

Македонскиот народ не толку има нужда, барем сега-засега, за официјален јазик на мнозинството, за генерал-губернатор од народноста со мнозинство и за слободен печат, колку: за отстранување или парализирање на дејноста на националните и религиозните пропаганди; за отстранувањето на непријателството меѓу приврзаниците на разните национални и религиозни пропаганди; за отстранување на таа недоверба и обособеност што е сега меѓу македонската интелигенција воспитана во разни балкански државици и им служи на религиозно-националните пропаганди во Македонија; за официјално признавање на македонската народност и за внесување на името “Македонец” во нуфузите и во другите официјални документи на лицата од словенско потекло во Македонија; има нужда за земјиштен дел, како што на селаните им беше доделена земја при укинувањето на крепосништвото во Русија, Галиција и во др. земји.

Штом е така и штом образувањето на народноста е политичко-механички процес, тогаш се имаат сите нужни услови за одделување на Македонија во самостојна етнографска област: Македонците имаат општа татковина, последнава постепено со реформи се одделува во самостојна политичка целина, во неа има „неколку колца од јужнословенскиот јазичен синџир”, тие колца многу лесно се обединуваат со општото признавање на средното од нив за општо орудие во искажувањето на литературната реч за сите интелигентни луѓе во Македонија и за во книгите и во училиштата.

По сите тие причини, како и по полната убеденост во тоа оти не само бесполезно и невозможно е понатамошното успешно спротивставување, јас мислам дека наш долг е да ја замолиме македонската интелигенција што има влијание врз сегашното движење да го обрне својот поглед кон сериозноста на положбата, да го измисли патот и сите средства колку што може поскоро за да искаже полна доверба спрема постапките на заинтересираните големи сили во полза на Македонците и, откако ќе им даде ветување, да ја прекине понатамошната борба, да ги замоли да му се помогне морално и материјално на постраданото население да се поправи; да замоли да се воведат сите предложени реформи и тие што ќе најдат силите за нужно, како проширување на изработениот проект; да се отстранат пропагандите и да се востанови Охридската архиепископија со црковно-училишната автономија; амнестија на емигрантите и на сите четници; признавање на Словените во Македонија за одделна народност: Македонци, и внесување на тоа име во официјалните книги итн.

Од сегашното признавање на постоење на Балканскиот Полуостров само три словенски народи: Словенци, Србо-Хрвати и Бугари, со негирањето на Срби во центарот на Македонија, како индиректно да се признава имањето таму Бугари.

Истото тоа се поддржа од признавањето на суверенитетот на Душана во Македонија и од улогата на нашите големци во неговата држава.

Ова признавање на неуловливите настани во исто време се копјето на св. Ѓорѓија, сега во раката на ЗАПИШУВАЧОТ, кое сака да го опредмети сонот на св. Ѓорѓија.

Бидејќи разликите се релациски, по признавањето на феминистичкото стојалиште, станува можно да се помести вниманието врз разликата за да се покријат разликите меѓу жените и второ разликите кај секоја жена, т.е. расцепената природа на субјектот.

Тоа е афирмацијата на еден нов вид на поврзување, на колективност која се потпира на признавањето на разликите, на еден вклучителен (т.е. не- исклучив) начин.

Поинаку кажано, потцртана е фундаментална разлика помеѓу Жената како означител што е кодифициран во една долга историја на бинарни спротиставености и означителот “феминист” како оној кој го гради признавањето на конструираната природа на Жената и е предодреден да трага по адекватни претстави за неа, и политички и симболички.

Признавањето на заедничката врска меѓу жените е почетна точка за феминистичката свест и тоа го запечатува пактот меѓу жените.

Не е изненадување тоа што американските дипломатски претставници на Балканот се поврзувале со владеачките елити во државите во кои работеле.

Доколку премиерот Пуриќ „се спротивставува на напорите да се постигне спогодба со маршалот Тито..., Британската влада, потпомогната од Русија и можеби од САД, ќе ѝ стави до знаење дека нема да продолжи да ја признава Владата на Пуриќ во овој состав“.

Во него посебно се нагласувало „Черчиловото повикување на водачите на југословенскиот кабинет од Каиро во Лондон, како последен обид да се решат политичко-воените разлики меѓу маршалот Тито (Јосип Броз) и генералот Михаиловиќ, бидејќи во новосоздадената ситуација Британците не можеле да продолжат со дотогашното парадоксално политичко признавање на Владата на премиерот Божидар Пуриќ сè додека таа инсистира на третирањето на маршал Тито како ’измамник’“.

Во документацијата на Стејт департментот се укажува дека легациите во Белград и во Софија ги сметале Македонците за нешто друго а не за вистински „Срби“ или „Бугари“, без притоа да преземаат натамошни чекори кон признавањето на македонската нација.

Како сето тоа се случило кога Франција која стотина години беше поврзана со Тунис одлучуваше за судбината на оваа земја, немаше решение пред Југославија за признавањето на оваа земја!

Уште пет минути!... Од дома... од дуќанот... од омнибусот, од таванчето... колку да се измоча... за да се нацрта уште побрзо во „Генитрон”... да се струполи тука, распуштен пред канцеларијата на де Перер...

Повторно во врска со признавањето на својот патент- систем, најдобриот, најхерметичниот, за секаков вид пумпи за точаци...

Задишани... зашеметени... стегнати... од страв, да се размавтаат пак со нивната фиксидеја... да го удават пак Куртиал со нивните бескрајни загатки... секогаш и сепак во врска со „соларните мелници“... со соединувањето на „малите испарувања”... со повлекувањето на Андите... со движењето на кометите... сѐ додека остануваше и ронка воздух на дното на необичниот мев... сѐ до последниот трепет на гнасните коскишта... 138 Margina #21 [1995] | okno.mk

Можеби признавањето на обратните различни пропусти во животот многу нив ги зближи...