Уште кога придавката ќе се споеше со именката на која најмногу ѝ прилега (како во паровите ’пулсирачка...хипотенуза’ или ’автоеротична...пирана’) глетката стануваше трогателна.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
- Незналко. Придавка си откако си се родил и придавка ќе останеш. Разбираш?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)