Прскаат од неа милионски искри во зазорените патишта на планината, го цепат воздухот над нашите глави и само погледите сега го следат ова нивно преселување во највисоките височини, недогледаните далечини, тајно - бескрајно.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
А тие го цепат воздухот над нашите глави и само нашите погледи го следат ова нивно преселување во највисоките височини, во недогледните далечини, тајно - бескрајно.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Прскаат од него милиони искри во зазорените патишта над планината, го цепат воздухот над нашите глави и само погледите сега го следат ова нивно преселување во највисоките височини, во недогледните далечини, тајно - бескрано.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Сите се од Голо Брдо. Едни со привремен престој, чекаат преселување во Драч, други на печалба – ѕидари и аргати.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
А пак ветувањето што си го зададе со преселувањето во одајчето на Димостена се спротивставуваше на таквата задскриена мисла или одлука.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)