преведувач (имн.) - во (предл.)

Во раната младост за време на Првата светска војна во родниот град Поградец, кога градот заедно со Корча биле под француска управа во рамките на Корчанската Република (1914-1918) на генералот Едуард Иполит Огист Мортје, Татко научил француски јазик и долго време работел како преведувач во француската управа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Должност на секоја култура е да создава услови за формирање добри книжевни преведувачи во различни јазични области; - Во ова издание се застапени и двајца македонски автори со заокружени опуси.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Татко замина за Цариград, кога во родниот Поградец работеше како преведувач во командата на Француската територијална управа, кој го презеде градот во почетокот на септември 1917 година од австро-бугарскиот окупатор.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Бидејќи преводот доаѓа после оригиналот и бидејќи значајните дела никогаш не го наоѓаат нивниот предодреден преведувач во времето на нивното раѓање, тој го карактеризира стадиумот на нивниот опстанок (Fortleben), овој пат попрво како продолжување на животот одошто живот по смртта.* Така, за Дерида и Бенјамин, “оригиналот” секогаш содржи друга структура или форма - “сцена” за идно преживување - дури и самиот текст никогаш да не е преведен.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
О Матисен за четворицата големи англиски преведувачи од шеснаесеттиот век (Hoby, North, Florio i Philemon Holland), додека методологијата што ја користи Timothi Webb во неговата студија за Шели како преведувач, содржи внимателна анализа на неговата работа како преведувач во релација со останатиот негов опус и со современите концепти за улогата и статусот на преведувањето.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Познат е и како жесток свидетел и противник на перонистичкиот режим и неговиот апсолутизам, за што има објавено и неколку документарно-мемоарски книги. Меѓу попознатите збирки раскази, му се следниве: Бестијариј (1951), Крајот на играта (1956) и Тајно оружје (1958).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Две и пол децении живее во Буенос Аирес во Аргентина, потоа ја напушта и се преселува во Париз, Франција, каде што работи како преведувач во УНЕСКО.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Татко уште во младоста, за време на француската окупација на родната Корча, кога служел како преведувач во француската зона командантот Едуард Огист Мортје, добил на подарок неколку француски книги меѓу кои беа двете книги од Мотескје Персиски писма (Lettres persanes), Разгледување на причините за величината на Римјаните и нивната декаденција (Considrations sur les causes de la grandeur des Romains et de leur decandance).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)