прачка (имн.) - за (предл.)

Од сите поранешни привилегии им ја оставија само таа, да живеат на Имотот и да управуваат со Потковицата, да не мораат, како другата христијанска раја, да работат на полето, но и да опстојуваат делејќи го со неа, со своите довчерашни отроци, тоа што ќе преостанеше по толкуте давачки: покрај приходите од полето, од шумите, од ливадите, од лозјата, ним, на султаните, мораше да им се исплатуваат давачки и за патиштата, и за поилата на добитокот, па дури и за блатата и мртвиците во кои жителите на Потковицата ловеа риби и береа шамичишта и врбови прачки за кошари и кошеви.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Така рече татенцето и полека, божем пребројува стари прачки за фишеци, се сврти кон мене.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Можеа да попричекаат твоите страшни идеи!“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Во моето кнежество“, објаснува Поетот, „прачките за камшици на Владарот и неговите слуги се изгорени“.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„А јас ти реков дека сечкам лозови прачки за потпалок.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Татко ми донесе прачки за садење смедеревка.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)