Покрај споменатата група за божјаците, среќаваме раскази од фолклорен карактер, раскази со поткренат тон во духот на „магискиот реализам“, класични раскази базирани врз некоја случка или лик, кои по правило имаат изведено значење, алегории и параболи од разни видови (кошмарни, поетски) и со различни содржини, анегдоти и др.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Ако имаше повторување сетики ќе се родеше некој нов Шекспир и ние немаше цели пет века да пиеме вода од ист бунар.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
У тој момент го здогледуваш твојот ”чекач”, кој по правило има најголем вен за да може да ги собере твоите осум шверцерски торби од по 25 кила и четирите парчиња ручен багаж од по 50 кила; cо други зборови – тачно четрсто кила. ...
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Е сега, во секое правило има и исклучоци, па така е и со повторувањето.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)