Навистина кога тој расправа за графоцентризмот, го опишува него како да е создаден во изгнанство, пратен во колонија на лепрозни и протеран.13 Ако ја разбереме деконструкцијата како една приказна, Дерида е добриот херој кој со неговото ново оружје - деконструкцијата, го принудува историскиот шовинистички фоноцентризам да префрли дел од сопствената моќ на традиционално дискриминираниот и понижуван графоцентризам.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ако се преместите на мојов стол и правдата ќе се премести.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Со мојата правда ќе седите тогаш, велам, и само мојата правда ќе ви треба.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дерида нема за цел да го направи претходно “непривилегираниот” термин во хиерархијата “привилегиран”, а претходно “привилегираниот” термин “непривилегиран”.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
На самиот среќен крај на приказната, во која и ние сме поканети да одиграме извесна улога, дискриминацијата ќе престане а правдата ќе претежне.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)