почитување (имн.) - на (предл.)

Избран или именуван функционер, службено лице и одговорно лице во јавно претпријатие, јавна установа и друго правно лице 98 што располага со државен капитал е должно вршењето на својата функција или должност да го подреди на начелата на законитост, ефикасност, доверба, независност, автономност, чесност и професионалност.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Овие лица се должни, во вршењето на својата функција или должност, да постапуваат совесно, стручно, непристрасно, без дискриминација или повластување на кого било, со целосно почитување на човековите права и слободи и човековото достоинство и без никаков личен интерес (чл. 37, ЗСК).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Повеќе за малициозното ограничување на ова уставно право на работниците, но и за успешните приказни од штрајкувачките искуства во РМ види ја студијата Штрајк – искуства и состојби [уредник: Здравко Савески]; ДСП „Ленка“; Скопје, 2011. 4.  Работодавачот, почнувајќи со исплатата на платите за јануари 2009, утврденото право на нето-плата за декември 2008-та го зголе- мува за износот на: пресметаниот данок од плата, задолжителните социјални придонеси, согласно со пропишаните законски стапки и за износот на трошоците поврзани со работа по основа на исхрана за време на работа и превоз до и од работа, пресметани согласно со закон, колективен договор и договор за вработување (нов т.е. изменет чл.3, ст.1 од ЗИП). 97 5.  Европскиот суд за човекови права е постојан суд основан од страна на државите – договорни страни на Европска конвенција за заштита на човековите права и основните слободи [оваа Конвенција нашата земја ја има ратификувано во 1997-та].
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Целта на Судот е да се обезбеди почитување на обврските од Конвенцијата и нејзините дополнителни протоколи.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Го барав и чистилиштето сакав душата да ја исчистам и да ја издигнам до некој рај, некоја среќна земја, некоја утопија каде што владее хармонија, единство на човекот со човек, единство на човекот со просторот кој го опкружува и љубовта која го исполнува.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во екстаза да се доживее визијата за постоењето и почитувањето на божјата мудрост, љубов, милост тогаш неминовно би го следела срцето а не умот низ ова невреме на животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Зар и ние Балканците ќе немаме доволно аргументи да ја доживееме пробудената свест за хибридноста на човечката раса, за полифонијата на нашата култура, да живееме со другите, а не само покрај нив, да ги воспитуваме нашите деца и потомци во духот на почитувањето на индивидуалните ставови, карактери, чувства.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И не би било следење на правило, кое го исклучува акциденталното, непредвидено, „на слепо”, или варијабилно усогласување, туку треба да се состои во определено почитување на она за што правилото вели дека е конститутивно за придржувањето кон него.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тие „инфериорни“ начини на зборување/ пишување единствено се признаваат ако се потврдени и придружени со „соодветно“ почитување на потврдените начини на зборување/ пишување. 62 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Другите начини на зборување/ пишување се нејасно прикажани или, се исклучуваат бидејќи тие се сметаат за инфериорни.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Значи, можеби растечкиот куп книги и часописи крај мојот кревет е добар знак; можеби сигнализира смрт на идејата за културно владеење (кое често е во дослух со економското и политичкото владеење); слично како и менувањето канали, можеби и тој имплицира обновено почитување на личното искуство и личните желби, наспроти „мудроста“ на културните гуруи.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Посебно неговиот Кирилов од романот Зли духови, заговорник на тезата за спасот на човековата душа низ апсолутното почитување на законитостите на еволуцијата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Одлука за почитување на едновременоста кај сите јавни мерачи на времето.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Додека ја гледав, се проѕевна, полека и широко како Ниско од Зоолошката.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Додека другите деца кришум ги запушуваа своите први цигари и се собираа со ококорени очи да гледаат голи женски тела низ цепнатинките што ги одвојуваа јавните бањи од останатиот јавен живот на Жешов, неговиот живот се сведуваше на дисциплина, на учење и на почит.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Неа ја разбија и ја раскашавија, претворајќи ја во мочурлив терен на неговата душа токму скриените матици на воспитувањето, непрекинатите предупредувања, почитувањето на волјата на татко му, потоа на учителите, професорите во жешовската гимназија, силната волја на реб Аба Апфелблум, но и на неговите професори од рабинската семинарија прочуените Шварц, Гејер и Аптовицер, тие планини од знаење на кои веќе како студент гледаше со стравопочит; со еден збор волјата на авторитетите што го формираа него и во крајна линија неговиот досегашен живот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Уверен, зацврстен, врз култното почитување на прописите од својата сфера дека постигнал мала дипломатска победа чија смисла најубаво ја разбираше само тој, замина гордо со телеграмата, херметички затворена во фасциклата!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)