Денес, во мошне елементарната стварност, се јавува потребата таа да биде естетски посилна и поспектакуларна од каков и да е чин.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Темпоралната лоцираност на прозата на Чинго во времето на отсудните револуционерни настани кај нас, ја зголеми, исто така, потребата таа да се осветли и како слика на револуцијата, да се согледа рефлексот на револуцијата во неа.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)