Започнав, но многу, многу доцна, како некој задоцнет ученик на големата историја на еден живот, да навлегувам во смислата на Татковата потрага во неговите книги, во малкуте години од животот што му преостануваа.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Пепелта, при неговите занесени читања, која како да патуваше од книга во книга означувајќи една од варијантите на потрагите по балканскиот лавиринт, за мене значеше линија на нова потрага во која се криеја тајните на Татковиот живот.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Бев немоќен да навлезам во смислата на Татковата потрага во сиџилите.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Така ќе се случи и со новите пет збора под неговата надлежност.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
И на крајот од големата дебата за балканските лавиринти, Татко и Камилски решија нивните потраги во книгите да ги насочат кон балканските јазици и јаничарството, како два најсложени лавиринти во балканската историја.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Љубопитството на Камилски одеше натаму.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Претстоеше нова потрага во новите зборови во кои се вдлабочуваше и бараше нова потврда.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
И така, заклучи Камилски, откако ја исцрпи својата потрага во речниците и енциклопедиите, чини (ini) значи кинески, кинески порцелан, порцелан воопшто (шолји, чинии и сл.), додека денеска значи керамичка плочка (за обложување) фајанс, порцелан, од керамички плочки, поплочен, порцуланисан итн.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Сѐ што Татко насетуваше во своите свети книги опкружен со марксистичките и со своите потраги во судбината на својот народ по падот на империите, посебно последните три (Римската, Византиската и Отоманската), и сега во загработ на сталинистичко-комунистичката империја, сѐ што можеше да предвиди, јас како да го откривав во музеите, во театарските претстави, во страдањето на вековно спротивставуваниот менталитет.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Притоа што се не замеша. И борбата. И нашата потрага во неа. И потрагата на Иван. Па дури и побуната на природата.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Требаше да ме побара по телефон другарката секретарка Егејката Филимена за да дознаам дека Иван е во затвор и дека мене ме повикал Ѓурчин за да утврди колку сум виновен за неговото однесување!?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Само едно не спомна Боге од Бањи.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Мислам на онаа огнена топка што им припаѓа на вистинските природни чуда?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Тој пат ми го осветли, како божја сенка мојата Елен Лејбовиц, која ме следеше во мојата семејна потрага во текот на три лета.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
И си велам дека во Татковите книги главата под наслов Соништа крај морскиот брег би можело исто така да биде одраз на вашите сорствени потраги во овие места.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Во татковата потрага, по недопирливото другаде, не беше целта да стигне до крајниот предел, до пределот што го нема, туку беше битна потрагата во самиот себе, до суштината на својот идентитет, низ крстопатите на својата душа.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Во сите години на потрага во пределите каде што се градеше Беломорскиот канал, мене ме држеше во трајна будна свест патувањето на јагулите.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Не, не можев да утврдам, всушност, дали Татко или неговите читани книги, според распоредот наложен од неговите алхемиски потраги во неговата библиотека, ме повикуваа на едно негово големо неостварено кружно патување низ водите кои означуваа планетарен круг!
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Тоа беше најболното прашање во неговите историски потраги во пишувањето на Историјата на Балканот низ падовите на империите.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)