По тија пот се човечка дими и снага крвава цвили, по тија радост никога нема а с'лнце радосно има!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Ја фатил секирата за рачка и вика: ״назад, не гази ја тревата моја, оти тука пот и пот се леало. И моја пот, и од татка.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се претвора во вулкан и избива. Жешка лава тече по кожата на земјата и како капки пот се слева преку долината.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Тресејќи се целата, очи со раце стискајќи, в пот се изоблеа ладна: Еринија чиниш ја збрка;со глава, ко лисје нишајќи, таа полумртва падна.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Само како ги отвораме очите, како ги кривиме устите и колку пот се одлева од нас.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)