постела (имн.) - од (предл.)

Од нежност, како во постела од рози, ќе бидеш послана како најнежен трендафил... а тој само ќе те милува со поглед, до таму што ќе те расчеречи божем си печена кокошка.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Како маченици кон светлината дури се искачувавме на постела од распеана литургија плачеше младич а поплава надоаѓаше од ридовите И кога надојдоа водите и кога се искачивме на ридот гледаме летото како се ниша од гласот на младичот - врати се девојко моја горка, со златен меч сонце преполовено мое.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Ќе ја истргаме постелата од под жените и ќе им викнеме да излезат со кренати раце.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како да ја гледам постелата од мртов, од изнесен човек.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
БАБА АНЧА: Баба Анча не можеше друго добро да ви стори освен тоа — одајчето раскапано да ви го пушти и постелата од слама и паперка.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)