постела (имн.) - бев (гл.)

Нејзината постела беше мека како и порано. За богословот и за агентот. Не само за него.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Постелата беше топла и тешко се напушташе за да појде во неизвесност, за да се остават очи со дотогаш непознат сјај.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Постелата беше заклан лебед. Крвавеше.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)