порта (имн.) - од (предл.)

„Воденичарот" ги разгледа камењето, ама виде и луѓето каде влегоа и, веднаш по нив и тој помина горе по уличето, убаво запомнувајќи ја искршената порта од Алимасковци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На портата од Алимасковци се слушнаа три одмерени удари... а преку дворот женски налани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го позна Алекса, та без да испушти ни збор, ја отвори едната пола и овие влегоа, a по нив портата се затвори.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога стигнавме до огромната дрвена порта од куќата на мојот дедо тој направи неколку чекори за да си оди но одеднаш како да се предомисли па ми довикна - Еј Софи причекај...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Над портата од манастирскиот двор, игуменот им ја покажа фреската на која е преставено уште едно од чудата на свети Наум: мечка впрегната во јарем ора со вол.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Неговото име сега се запиша врз портата од северната страна, џамијата што народот сега ја викаше „шарена”, по негова наредба доби уште многу разнобојни плочки дури и на турбето, па и голема дрвена врата на западната страна, целата искитена со источнички шари.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
РИСТАЌИ: (слегува и додека стигнува до портата од двориштето со себе си).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Господару, пробудете го тој змеј. Отворете ги портите од скривницата.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Кога Пелагија и Чана стигнуваат под Калето во Фестивална снегот е веќе повеќе од педа наткренат над земјата, а густината на снежинките што паѓаат вртложени од северот не дозволуваат да се опфати целиот незавршен објект, се наѕираат тук там некои контури како издвоени целини и заедно со црната зејната уста што требало да биде огромна порта од предната страна, во исто време внесуваат црно неспокојство во двете жени.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Дворот сега е скриен зад високата дрвена порта од делкани штици.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И кога се враќавме испотени и истоштени, пред портите од бодликава жица нѐ пречекуваа наши врсници со нарамени пушки.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Како секоја вечер, така и оваа, по навика, прво однатре ја залостив портата од дворот ограден со висока авлија.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ако некој поткажал, сигурно не ќе доцнат да тропнат и на нашата порта, на портите од сите куќи на маалото.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Таа ѝ раскажала дека продолжила да ѝ носи цигари на Марија секогаш кога можела, па дури и решавала и некакви итни непредвидени работи, сè додека еден ден не ја нашла болницата во урнатини, разурната како лош споменик на тие неблагодарни времиња.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сатурн се откажа, но и понатаму на портата од болницата оставаше кутии цигари, без да знае дали Марија воопшто ги добива, сѐ додека не ѝ се покори на суровата реалност.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Така нѐ тешеше Мајка во тие денови кога немаштијата и гладот чукаа на портата од нашата куќа.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)