поп (имн.) - и (чест.)

Освен тоа, недолжников не можел да запали борина со учкурот на гаќите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ги менуваат имињата на луѓето и на местата, на својот јазик не смееш и да се расплачеш, мртвите да ги испратиш, ако зборот му се украде на јазикот, јазикот може да биде и пресечен и откорнат, мајките им ги затнуваат устите на децата, со раце им ги затвораат, ги задушуваат; од Јужна Грција се сите служби: и учители и попови и полиција, сите ни кажуваат што треба да работиме и колку треба да работиме, но никој не ни кажува како треба да живееме, ама кога ќе победи нашата партија, ќе нема човек на човека роб, ние слободно ќе зборуваме и на својот јазик ќе учиме...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сомневањата на Доце Срменков и на уште неколцина се разнишале: можеби попот и не запалил.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ај, попе и коските од децата, рече Уља Мегленоска. - Еште молимсја о упокоенних души усопшеј рабеј твоеј ... Како се викаа? - Ангеле. - Ангеле. - И Капинка. - Капинка. - Па Роса. - Роса. - И Здравко. - Здравко. - И Ѕвездан. - И Ѕвездан и сотвори им вечнују памјат, вечнаја памјат, вечнаја памјат, вечнаја памјат!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)