понор (имн.) - на (предл.)

Сакаше, како што Мојсеј повел еден народ кон слободата на ветената земја, да го поведе човечкиот род кон ослободување на Јас, кон ослободување на човековата суштина од оковите на потиснувањето и од мрачните понори на несвесното.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И затоа од секоја страница на својата книга за Мојсеј, брат ми како да крикнува: „Ни тој ниту пак јас сме Евреи; јас сум, како и тој, самороден водач и пророк!“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Илузија во погледите на храбрите, заскитани во понорот на бескрајот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Смиреност на мислите и покрај болката од раните, распарана кожа од острицата на жилетот по рацете и градите, темно црвена крв разлеана по подовите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Арсо исплива од понорот на тешка и глува тишина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)