полноќ (имн.) - се (зам.)

Кон полноќ се кренавме и избегавме в шума.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А јас, лудо, сум сиромав: Сам легнувам, сам станувам; На полноќ се разбудувам — Мало моме побарувам!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Повеќето од куќите не ги лснуваа своите ноќни очи, а и тие што трепкаа до кај полноќта се случуваше со денови само црниот здив од оџаците да го пуштаат во белата плева на небото.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
В полноќ се над ним дрвјата од жалба силна свиваа - горските бистри езерца в силна светлина светеа.
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
МЛАДИ ВЉУБЕНИ во шарено одајче си вечерале... од полноќ се љубеле - призори си заспале... ***
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
На полноќ се слушаа ледени кристални гласови.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Понекогаш, одеше така со часови и километри и дури околу полноќ се враќаше дома.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Пред полноќ се решив да те побарам и да се стивнам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)