Така, во почетокот на XX век, во големата меѓународна полемика во парискиот неделник „Еуропеен”, се крена со борбен глас, под псевдоним, против застапниците на вештачките јазици, еден од нив да се прифати како меѓународен, универзален.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Каков крај, подобар од овој, може да има еден уметник чии контраверзни идеи поставија основа за некои од највжештените полемики во историјата на уметноста на дваесеттиот век?
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Таа е исто така неверојатно слична со приказната за смртта на Пјетро Аретино, познат ренесансен сатиричар, кој толку силно се засмеал по една шега по вечера, што паднал од столот, си го скршил черепот и умрел. За Дишан, се чини, единствената смрт што му одговарала е да умре со насмевка на лицето.
118 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Меѓу американските историчари сѐ уште се води полемика во однос на јапонскиот напад на Перл Харбор.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Бездруго, мој пријателе, анонимниот Балканец Фаик Коница, односно Европеецот Транк Спироберг, имал и други приврзаници на своите идеи покрај, се разбира, Гијом Аполинер и Реми де Гурмон? запраша Камилски, веќе внесен во проблематиката, но без да насети каде цели Татко со историјата на оваа полемика во едно далечно и друго време.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Но јас не разбирам зошто морал да се служи со псевдоним во меѓународната полемика во весникот l`Europen? Прашањето Ви е на место, мој Камилски.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)