И, иако втората позиција има јасно оправдување, потврда - на крајот, битно е едно дело да биде разбирливо, драмата да може да се игра, а поемата да се чита - арогантниот став на критичарите со кој тие оценуваат дали еден превод е добар или не, од чисто монолингвистичка позиција, повторно укажува на неблагодарното место што го зазема преводот vis-a-vis метатекстот (дело изведено од, или што содржи, веќе постоечки текст), каков што е и литературниот критицизам, сам по себе.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Важно за селекторите беше каква позиција има јазичето меѓу устинките на дундата, каква боја имаат устинките од внатрешната страна (бојата требаше да биде блиску до розова, не црна како на оџак, а имаше и такви и такви).
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Според пропишаните норми за оваа дејност, дундата не смееше да биде исушена, спечена, ама не и месеста, дебела, подуена како пчели да ја касале.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)