Тоа речиси бесконечно „играње“ на состојбите на зборот фатени во лет одразува една од можните коинциденции што во поезијата на Ренџов се повторува од неодреченото, неодстореното, неодотвореното суштинско прашање за тоа: кои се конечните можности на „зборот“ како енигма во обликување на мислата кое и самото треба да му го овозможи величењето на зборот како суштина на мислата.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Исто така невозможно е да се поврзе просветителското експериментирање од 18-иот век со поезијата на машините од 16 и 17-иот век.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Од друга страна, настојувањето на „Стремеж“, секој автор чија книга ја објавува да ја придружи со негова размисла за неговиот сопствен опит, може да претставува, исто така, едно своевидно проширување на теоретскиот дијапазон, што ќе го зголеми нашето книжевно искуство, што ќе формулира од денешен аспект некои пунктови на нашите естетски стојалишта, и, што е од особено значење, - ќе ги открие, невидливите јадра од кои зрачи посебноста на приодот кон поезијата на современиот македонски автор.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Илина Јакимовска Не можете да останете имуни кога пред себе ја имате личната и автентична поезија на Вероника.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Има учествувано на повеќе поетски настани и добиено награди за поезијата на неколку конкурси.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Да, ами има неверојатна природна дарба - во моментот, сега и тука да создава поезија на глас, стихови од кои целата крчма стивнува и го слуша! Да, да, вистина е!
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Второ, зашто и самиот сум во поезија на фрустриран бегалец, прогонет од вистинските и вообразени страшила од стварноста.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
А потоа и оној осврт на поезијата на Зрновски.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
- Не, за Зрновски немам пишувано од поодамна. Немаше повод.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)