Суровост на Господа, во чија чест девиците опиени од дрогата и звукот на тапаните рамнодушно се фрлаа во бездната, тој, синот негов, ја наследуваше во генот, па неговите поданици ја примаа како боженски дар.
               
             
           
            
            
              „Пловидба кон југ“
               од Александар Прокопиев 
              (1987)