под (имн.) - со (предл.)

Меѓутоа, врз образецот на неговата експозиција одделени се двата пристапи, така што одреден број редимејди се одделиле од јазикот за да се избегнат можните недоразбирања - а тоа да не ни претставува пречка да забележиме дека обата пристапи, лингвистичкиот и пластичкиот, симбиотски се испреплетуваат. превод: Леа 100 “ЛОКАЛНА СЦЕНА” Граници, страв Колку е голема, непрегледна, речиси страшна - Околината.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Таа беше толку нестварна. Не го допираше подот со нозете.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Мислеше така, олеснет, метејќи ја собичката, откако го поштрка подот со малку водичка заради правот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Седеа разговарајќи со часови на правливиот под со расфрлена слама, станувајќи одвреме навреме час едниот час другиот, за да фрлат поглед низ пушкарниците и да се уверат дали некој доаѓа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе ги отвореше ќепенците, ќе го попрскаше подот со вода и со метлата ќе ја изметеше меаната.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Што и да погледнам - сѐ е поврзано со некаква замислена - и во реалноста спроведена - бесконечност: столот со подот - подот со вратата - вратата со тротоарот - тротоарот со улицата - а улицата со центарот на градот - центарот на градот со излезот од градот - излезот на градот со автопат, автопатот со друг град, село, држава.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)