поглед (имн.) - ќе (чест.)

Во овој свет сум само уште еден проклет смртник.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Со не така бистар ум и замаглен поглед ќе го зграпчам и ова утро како секое претходно залудно поминато и секое наредно што без траг ќе помине, без совест ќе ме одмине.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Знаев дека тоа што ме немаше петнаесет минути и што се наоѓам во езерото далеку од нивниот поглед ќе го искористи за да му ја преведе пораката.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Се плаши да погледне Со погледот ќе го разбие прозорецот. И стаклата ќе го разранат. Голото тело на нероденото.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Некои гледаа во татко ми, дали од неговиот поглед ќе прочитаат треба или не треба да се запее, запеа и брат ѝ на Вера, но сето тоа некакво пеење брзо зативна.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
И уште нешто му велеше: Оддалечи се од работ и воопшто од местото што го обликуваш и дури тогаш погледот ќе ти биде точен во одмерувањето, ќе ти ги покаже правите и кривите линии!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ќе раскажам дека сум имал љубовна врска со записничарката но во тој поглед ќе те заменам со некоја друга“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Јас - како Снешко декемвриски, а ти смрзнати грутки снег, со срце врело зашто ќе се врати оној „првиот“... и пак со љубов и поглед ќе ме топиш мене. Твојата снегулка.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А тагата се зголемуваше кога погледот ќе поминеше на бастунот, потпрен на миндерот до неговиот колк, бастун направен, знаеше синот на Тајко, од најубав див трендафил.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Го заплиснуваше со сите изглодани мрши и со сите свои соништа, она обезличено суштество на три нозе, кое просто цвичеше, сонувајќи за тоа свое очекување, лижејќи ги неговите стапалки во снегот, при што носалките му се собираа и му се грчеше неговата остра муцка, а притоа од таму доаѓаше и некое на прв поглед ќе речеш презриво, шеговито мрморење низ полузатворени очи, потсветнуваше едно чудно здрава белина на неговите очници, обвиткани во розовоста на неговите непца.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Со поглед ќе ја свиткам, а камо ли кога ќе и подвикнам!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
УЛИЦА - Улис (т.е. Стефан Дедалус; в. Џојс - Ulissis) не е уличар туку момче што ули (напаѓајќи ги „светите“ нешта!) чар! И тоа е неодоливо заводливо. Тој оди по улица гледајќи секакви лица; ту со поглед ќе улови некаква улка (луда “; или: жена), ту некој улог (инвалид), длабоко улогорен во својата улога. За тоа всушност се работи во тој ултимативен („ултра- модернистички“) роман, клучен во 20 век.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Риса и Тронда кога ќе се напикат во тој матен поглед ќе биде полесно, тие ќе му ги откачат овие два товара.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Погледот ќе блесне жив, жив од подмладување.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Ај дигни, расеј си поглед ќе видиш распрснати колку историја ѕидат од зандани стемнети.
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
И понекогаш, кога мојот поглед ќе се впиеше во нејзиниот поглед, нејзините очи одеднаш се менуваа, таму каде што беше стрепетот се јавуваше омраза, а нејзините усни ги изустуваа зборовите од кои се плашев како од смрт: “Ќе беше подобро да не те родев.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Од тие нејзини зборови се плашев како од смрт, заради тие зборови си ја посакував смртта: посакував да умрам, и мама да жали над моето мртво тело, со својата тага да биде казнета за тоа што на почетокот од мојот живот беше болката, тогаш, кога не знаев дека болката ќе ме следи целиот живот, како скриена рана од која капе крв, капка по капка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)