И сите села и планини тој ден и деновите по него станаа ѕидови на плач...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Тежината на сопствениот крст Навлегувајќи во длабочината на сопственото битие, на подножјето на снежната планина тој го препозна кривулестиот пат, по кој што, во форма на шарена тенка змија, се нишаше, влечејќи се низ водената површина, долу покриена со магла, горе кон снежната планина.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)