Идеалност има само меѓу планетите во вселената - секоја си оди по својата патека и никоја со никоја не се допира...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Махмуд Дарвиш сакаше целосно да се врати на поезијата, на нејзините естетски императиви, на строгите барања на поетиката, но тој не можеше да се оддалечи од волшебната уметност на зборот која ја поседуваше во сублимна моќ.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во неговите зборови како да беше насобрана ѕвездената прашина на минливоста која сведочеше за судбината на луѓето на една од планетите во непознатиот небески егзил...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Додека пак личниот развој на секоја личност, како посебна планета во просторот на космосот, се открива преку анализа на сопствената еволуција како личност.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)