На Рада, на која пишувањето ѝ одеше од рака, преку играта на зборови настојуваше да го испроба пулсот на својот љубен.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Таа тоа не може да го поднесе, како што не поднесува некој да ѝ буричка низ чантата, или пак да ѝ фаќа нешто од работната маса кога машината за пишување ѝ е отворена.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)