Секој пишувач ќе ви каже дека ова особено важи за измислувањето имиња ( и презимиња) на (измислените) ликови.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Лежевме врз „парчето Виетнам“ (војничко шаторско крило од сомнително потекло, кое евтино го купив во едно second hand дуќанче) со глави потпрени на рацете, а низ продупчениот покрив веќе се гледаше Деница.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)