Па колку што знам само некои од нив имаат пиштоли и по некој електричен пендрек или спреј за привремено заслепување.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Молчи. Сигурна во себе зашто ја научиле за одбрана пребрзо да извлече од ученичката торба пиштол и да пука во месо.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Го извадив пиштолот и — бам, бам, бам, — трипати испукав пругоре.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Едно одделение од оние борци во англиска, или германска, или италијанска, или измешана од сите униформа, со шмајзери на градите, одело секогаш околу него, едно одделение партизани, штотуку слезени од шумата, по пустите голомразни улици на таа есен, кои во вечерите се исполнуваа со митинзите, баклјадите и демонстрациите, а во другото време оној се шетал низ тие улици и ретко кога излегувал без својата охрана, без тие добри, наивни борци, ослободители, со долги коси одзади, со реденици, оние што се фотографираа сосе шмајзери по црвоточните фотографски работилници, а нивните фотографии мрзнеа по излозите, избоени со мастилави бои, вплетени во некакви срца, или излепени на џепните огледалца, оние сѐ уште со крпени петокраки на капите, што имаа најразлични и најнеобични форми, оние со изрезбарените петокраки на кундаците и со толку решки во дрвото, колку непријатели секој од нив убил, едно одделение такви борци, поредени од сите негови страни, а тој во средината, натегнат и голем, плештест и црвен во вратот, широк и мирен во чекорот, со неколку пиштоли и слични тракатанци, додека луѓето наизлегувале на прозорците и тоа да го видат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Кој ти дозволи тоа да го правиш!“ свика кон сејменот, го истрга пиштолот и ги забуца куршумите во него.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Кога се вратив во селото него не го најдов, во меѓувреме самиот му судел на агрономот и му пресудил со пиштол и како што му пресудил со сѐ топол пиштол се пријавил во полицијата. Пресуда - долги години затвор.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Се слушна топот на коњски нозе - од другата страна на полјанката се подраширија гранките на елките и боровите и од нив излегоа тројца коњаници вооружени до заби со пушки, пиштоли и остри ножеви.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Брадјосаниот човек ја префати пушката, со другата рака го поткрена појасот на кој му тежеа пиштолите и откако се подисправи, рече: - Чии сте вие?
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тој ден селаните молчат чекајќи кај трите даба пред село печалбарите што се враќаат да ги извадат пиштолите и секој да фрли по куршум.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
На улицата повторно се појави капетанот. Го подигна пиштолот и истрела.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Само ја извади лулата од устата, ја впери кон неа како пиштол и пак ја врати в уста.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Тој никогаш не би го дал оружјето, ни за хероин, па и кога тука би можеле да најдат такво нешто.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Трампал нешто за рибарската трска, но сѐ уште му се тука двата пиштола и пушката.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Денеска, во ова студено утро, Сани пешачела од реката до зоолошката градина.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)