писмо (имн.) - на (предл.)

За контекстот на целата ситуација, се чини битно е да се спомене податокот дека телефонскиот број на Авдиќ и неговата нова адреса на живеење им беа познати на фабричкото раководство бидејќи истите беа уредно пријавени во правната служба, но – според неговите зборови – очигледно е дека нивната единствена цел била да го отпуштат од работа, и тоа заради неговата блискост до „гарнитурата“ на претходниот директор кој, пак, беше од друга политичка партија, иако Авдиќ не е член на ниту една партија. 102
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По поминувањето на наведениот временски период од испраќањето на фамозното писмо на поранешната адреса и по неколкуте неуспешни обиди Авдиќ телефонски да го добие раководството на фабрика, тој се решава да оди директно во просториите кои беа седиште на велешката фабрика.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Треба да се сфати, ѝ пишав во едно писмо на Агна, дека јас не се трудам за себе, туку за сите на кои им треба и вода и поука.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
А лордот Селбурн на кого СОЕ му била потчинета, на 18 јули 1943 година му упатил писмо на Винстон Черчил со барање да се зголеми помошта на Дража Михајловиќ со образложение дека неговите симпатии се „решително на страна на Михајловиќ...
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Една песна е една порака, необично и отворено писмо на еден човек до илјадници луѓе.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
По толку време – си седи поштарот сам, Прета, копка нешто со бастумот пред него, Ѝ шепти нешто на земјата, И гледа една тажна жена осамена на прозорец, И се мачи да го одгатне раописот на животот, Избледеното писмо на чекањето.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Филозофот пристапи, ја осветли книгата и ние видовме верно, како и во ливчињата на отец Мида што стоеше сведоштво: писмото на записот сосем непознато беше, а записот имаше форма на клопче; само во средината на клопчето една буква се одделуваше од другите, по форма и боја: тоа беше буквата Ж, истата онаа поради која добив шлаканица во семинаријата, од Писмородецот!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Логотетот гледаше во чудното писмо на прстенот и се чешкаше по тилот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ми говореше дека кога го исцлелил болниот од Кападокија, и кога овој му ја дал штичката како подарок, првпат узнал дека постои и писмо на дрво.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
МИТРЕ: Слушај, синко, штом ќе појдеш во Америка, во вилаетот што ќе те однесе компанијата, веднаш пиши му едно писмо на кумот Донета и кажи му сѐ кој си и што си.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Сакав да им кажам дека светот ќе биде обеспокоен од писмата на фантомите од подземниот град но на Кузмана му се заколнав дека ќе молчам и јас молчев.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
12. По него промемориите од рускиот и од австро-унгарскиот пратеник до Портата13 и во Софија и писмото на англискиот министер-президент Балфур до кентерберискиот архиепископ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И така писмата на Патрокле до жена му се жалосни и плачливи.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И кога веќе сѐ ќе стане заборав, пепел во човечка черупка во која во исто време се населуваат нови чуда, ќе остане само сеќавање за писмото на Рубина Фаин и прашање какво било и какво е, ако е сѐ уште живо, она јапонско дрво кое е и пак не е тајна за денешниот човек.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Потем, додека Мануш го носеше писмото на означеното место, не веруваше дека човечкиот живот е само кус блесок и го следеше со искинати скокови на мислата својот изминат пат.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тој намрштено се симна долу, додека Васе иташе накај Влашко Маало и да му го даде писмото на Перо.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Сакав да го постигнам вистинскиот спокој, позначаен од било која амбиција, за да го напишам вистинското писмо на Мајка. Не успеав.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ме очекуваше познатото ведро лице на шефот на дипломатскиот протокол на претседателот на републиката, познаник уште од времето на предавањето на акредитивните писма на претседателот Бургиба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во нејзиното писма одѕвонуваше тишината на нејзината осама, нејзиниот божји долг што си го препишуваше на својот живот како да ги спаси чедата, кои сега ја напуштаа заодени по патот на нивните семејства, а јас се бев оддалечил најмногу, следејќи ја кривата на својата амбиција Колку ли пати пишував многу побезвредни депеши, се внесував целосно во нив, сигурен дека можеби никој нема да ги удостои со вниманието што им го посветував, наместо да ги пишувам одговорите на писмата на мојата мајка, кои беа незаменливи делови живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Го одложував повторно одговорот на последното писмо на мојата мајка.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Од подотворената врата виде како мајка му, без било што да каже, му го подаде писмото на татко му, што беше дошло од жената.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Му го читаше писмото на Хелвиг.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Посакувавме новиот ветер на слободата, на отворањето на земјата, силно да дувне, да го понесе нашето писмо на некој облак, да го земе некаков добар ангел, да го однесе во Италија, во земјата во која Мајка некогаш беше среќна и да го предаде во стоковната куќа на Ла Ринашенте.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Утре ќе одиш во Струга, ќе однесеш дрва и ќе му предадеш писмо на чичко Талета.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Земјата блада песот нејзин плиска пена леплива и бледа ко долго помнење меѓу студеното камено писмо на вечните куќи и нашата разбудена сладостраст додека се губиме во шумата обострано!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
- Да, отиде да им го чита писмото на други, небаре тоа среќа им носи... Дедо Мраз, ебаго...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Захаријадис веднаш нареди да се преведе писмото на грчки јазик и да им се јави на сите воени команданти да дојдат на итен состанок во пештерата над селото Горажде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)