писмо (имн.) - стои (гл.)

На писмото стоеше: „Замисли си ја најтемната ноќ, најцрниот по боја мрамор и најцрната мрава.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во суштина, тоа е создавање на план на израз напоредно со план на содржина на системот на писмо и овие два процеси взаемно се сврзани процеду­ри, додека оформувањето на планот на содржина и на израз претставува един­ствен творечки процес на создавачот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во писмото стоеше: „За две недели сум дома“.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Зад секој алфабетски систем на писмо стои единствен создавач, кој според од него одбележан план и врз основа на систем преземен од писмото-прототип го создава новото писмо за својот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Не се излажа, во писмото стоеше еден официјален документ, судски документ во кој судот по службена должност го поништува бракот меѓу Рада и Ѓорѓе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)