ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Писателот во овој роман за македонската легенда, го проследува детството и младоста, школувањето и вклучувањето во организираната борба на македонскиот народ за изборување на сопствените национални и социјални права и слободи, за создавање на своја сопствена држава, сѐ до трагичната погибија.

И самата структура на делото соодветствува со темата и мотивите на книгата.

Тој спаѓа меѓу најплодните и најомилените детски писатели во Македонија.

Беше тоа пред повеќе години, учествував на еден меѓународен собир на писатели во Измир.

Бев шокиран од споменувањето на името на улицата Хане, улицата каде што се наоѓа и денес истражниот затвор во кој и јас бев држен една ноќ, по она недоразбирање околу плаќањето на хотелската сметка, откога во Истанбул дојдов по собирот на писателите во Измир, за да ги земам парите испратени од татко ми преку Сити банк.

Грег Беар (Greg Bear), денес еден од најчитаните SF писатели во Америка, го деформираше светот со своите нанотехнолошки амеби, ја посочи дволичноста на односот кон хомосексуалните гении и го воведе во секојдневието поимот на Шредингеревиот (Schrö­dinger) парадокс.

Почнувајќи од Lost in the Funhouse, проблемите на пишувањето, положбата на писателот во креативниот процес и врските помеѓу стварноста и помнењето се меѓу неговите главни теми; самиот Барт често се појавува како лик во сопствените дела (на пример, во споменатата збирка, во ро­манот Letters, па и во овде објавениот расказ).

Писателот во себе нема толку многу книги Патувањето на крајот на ноќта, Смртта на кредит - би требало тоа да е доволно.

Можноста на таа трага исцело се насочува од онаа страна на она што го нарекуваме институции и ги препознаваме под тоа име.

Што прави писателот во општеството? итн.) треба литературата да се ис­чи­тува инаку и да се воспостави инаква аксиоматика.

Основната противречност што отворено и јасно ми се наложуваше во скорешната мисија, како писател во театарската делегација беше: како да се избегне да се избере драма со утилитарна соц-реалистичка ориентација која сигурно не би имала успех на сцената на Албанскиот театар во Скопје.

Од 1929 до 1941 година Христов, со прекини, успеал да заработува како слободен писател во Њујорк.

Уште и пар зборови за денешните девици што ги изложуваме пред вашите (творјански) монструозни очи: Вулкански во меѓувреме стигна начисто да се прешалта на македонски и дури објави (специјален, луд!) речник на македонски зборови, за цело време шетајќи низ градот со своите три црвливи маски и не вадејќи го од уста неговиот неприкосновен херој Даркмен, а потоа и Дишан (три маски), Џојс (забележете какво огромно влијание врз трите писма на Вулкански има тој апсолутно најдобар писател во 20 век!), Набоков, главно сѐ некакви џиновски фалсфикатори.

Фала му на бога, можеби тоа се должи и на фактот што Филонус (кој ионака, трепкајќи во оваа рубрика, одвај и да постоеше) дефинитивно не постои.

Движењето на писателот во приказната и на читателот низ приказната условено е и овозможено со капацитетите на просторните симулации на компјутерот.

7 ТЕМА раниот Томас Пинчон Иако расказаот “Small Rain” веројатно е најлошиот во збирката рани раскази “Slow Learner” (која неодамна - со исклучок токму на расказов кој сега го пренесуваме - се појави, на македонски, во издание на Темплум), вреди внимателно да се прочита, од неколку причини; прво, станува збор за Томас Пинчон, можеби најхерметичниот но секако највлијателниот американски писател во вторава половина на веков, авторот на романот “Gravity’s Rainbow”, еден од најтолкуваните романи по Џојсовиот “Улис”; второ (кое сигурно треба да биде прво), и покрај сите недостатоци (кои Пинчон самиот, во уводникот за книгата објавена 1984., безмилосно ги лови), се работи за исклучителна проза, проткаена со суптилни лирски пасажи и просто натопена во онаа веќе славна “пинчоновска атмосфера”, која тој, сликарски, со пар цртички, едновремено минуциозно и ноншалантно, ја создава; трето, длабочините и ранливоста на моментно најмоќната културна империја, американската, најдобро може да се разбере токму од онаа критична (критична и во двата смисла - и како “критичарска”, опсерваторска, и како нестабилна, несигурна за оној што набљудува) страна каде што стои Пинчон (вршејќи големо влијание врз онаа “лева”, нешовинистичка Америка); и четврто, не само затоа што е веројатно најголемиот американски писател во поново време (со само пет објавени книги за 35 години творештво!), туку (дури!) и поради едноставни трендовски причини (враќање кон шеесетите, grunge-движењето, види го последниот текст во “Маргина”!), Пинчон се наоѓа токму овде, токму сега и токму со овој избор... 8 Margina #1 [1994] | okno.mk

Меѓутоа, застапникот на писателот во Буенос Аирес изјави дека Борхес умрел поради рак на црниот дроб и дека неговата вдовица Марија Кодама е единствен наследник. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 228

Борхес не можеше да најде ниту мир, а камоли национално признавање во таа измачена земја во потрага по својата душа.

Тој генералите ги поистоветуваше со татковците на аргентинската независност и веруваше дека офицерите се “единствените господа сѐ уште кадарни да & служат на татковината”.

Хорхе Луис Борхес ДЕЛОВИ ОД АПОКРИФНОТО ЕВАНГЕЛИЕ 3. Тешко му на сиромавиот со дух, бидејќи под земјата ќе биде она што е сега на земјата.

Тие господа сега се зад решетките, ги судат цивилни судови и ги судат аргентинските закони.

4. Тешко му оному кој плаче, бидејќи веќе ја стекнува бедната навика да лелека.

5. Блазе си им на оние коишто знаат дека во трпењето не е круната на славата.

Како што Леополдо Лугонес, водечкиот аргентински писател во 20-ите години, ја охрабруваше војската да се вмеша во политичкиот живот и да ја преземе власта Margina #32-33 [1996] | okno.mk 209 за конечно земјата да биде водена како војничка касарна, така правеше и Борхес.

Тргнав да одам со група писатели во една земја одвоена со две граници од нашата.

Изјавувајќи дека не сака зад себе да остави продавница со мешовита роба каде за секого ќе има по нешто, ја потврдува гравитацијата помеѓу драмските писатели во светот.

Седиме група писатели во касните ноќни часови на кафанската маса и си разговараме.

Човекот без слезина - веројатно, првиот псевдоним на А. П. Чехов во неговите први настапи како писател во руската хумористична периодика.

Преводот на К. Прутков е извршен според неговите “Собрани дела”, издание од 1953 година.

Но, овде наша цел е љубовта, а не смртта, љубовната напивка, а не отровот.

Името на читателката на оваа приказна, значи, отсега ќе биде Асенета, според жената на прекрасниот Јосиф, а тајното име на читателот ќе биде Аристин, како што се викал еден писател во XII век.

Тоа беа Доживувањата на Том Соер.

Тој за 125 долари ја купи машината за пишување „ремингтон” кога таа се појави 1874-та година. 1875-та Твен стана првиот писател во историјата којшто на *** Lance - копје, англ. (заб. на прев.) Margina #21 [1995] | okno.mk 101 издавачот му предал ракопис отчукан на машина за пишување.

Всушност, постои еден компромис на писателот во однос на тогашните прилики.

Навистина знам дека оваа моја помисла симнува добар дел вина од однесувањето на писателот во минатото но ослободувањето не се однесува и на литературата!

„Да не станува случајно збор за некаков заговор, прашав пред малку” ме потсети Зрновски.

Мислам дека токму моето присуство во неговата соба како да го охрабруваше Стариот писател во водењето на дијалогот.

Преводот го става писателот во допир со Бенјаминовиот концепт на “чист јазик” (reine Sprache).

Вистинското име на еден од најнеобичните писатели во 20 век е: Даниил Иванович Јувачев.