И душа ми сичко виде и лилјаци по спилии жлти пилци по небеса у Света Гора и икони пијани у Синаја црни ветар и легох у чужда земја а корен ми у баштина крст ми – слнце а душа ми – пустина - немојте ми коски претресати...
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
А да ти откријам една тајна: Правта, што се гледа, најлесно ќе ја избришеш. Што се вели, дури и со поглед.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„Кога ќе наиде такво јавно прашање за осомничен и осуден човек, а со своите очи имате видено и како Чардаклија го водат со врзани раце, ќе помислите пред сѐ дека некој злонамерно сака да ве молерисува или нешто слично, па нема ни да се обидете да го скриете она што го знаат и пилците по грмушките“, се насмеал гостилничарот.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Како да ми поминува со перце од пиле по неа.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)