Таа како заклано пиле се фрлаше на душемето. Проклет да бидам, одвај со вода и шеќерче ја повратија.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Од секаде јата пилишта се креваат над нас и, онака, оддалеку нѐ гледаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Жабите крекаат, некои пилишта се збираат околу некаква мрша пред црквичето над реката.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И гледам чудо за чудење: едни големи пилишта се тепаат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)