За некои луѓе и празното добива облик – оттаму им се појавуваат сеништа и чудовишта, луѓе и ѕверови, незамисливи пејзажи кои разнежнуваат или ужаснуваат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Има луѓе кои слушаат нешто што другите не можат да го чујат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Обла глаголица на мракот
нели поминува сѐ, но копнежот
- пејзаж кој се раслојува до бесвест -
постои.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)