Сирената на амбулантната кола одекнуваше преку песокта додека ротационото светло брзо ни се приближуваше.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Без и да забележиме, се бевме придружиле на кругот полицајци кои што ја опкружуваа удавената жена.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
“Не мора да брзаат,” рече цајканот со стомакот.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Десетина години подоцна, во истата улица со астрономите коишто работат со Хабловиот телескоп, јас ги пишувам овие зборови: ерго, не сме и понатаму изгубени во мароканската Дипломатска шума, нашите невернички коски не се белеат на африканскиот песок додека нашето изнајмено рено рѓосува таму, меѓу боровите.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)