Драмските дела, расказите и песните се извонредно погодни да станеме непронајдиви.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Овие песни се затворени во себе.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Полифоните песни се двогласни, трогласни, четиригласни, придружувани и од хор (исо), како во некогашните антички времиња.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)