перо (имн.) - на (предл.)

-Како да го видам блесокот? – праша Еразмо. -Погледни како свети бакарниот сјај на перјата на птицата – рече старецот, покажувајќи кон пердувите на Еразмовиот припитомен јастреб.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Романот на ова дете – наратот е толку убедлив што се чини дека е излезен од перото на едно козарче кое станало писател... навистина возбудливо и славеничко...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Не го гледаат чисто, ама сите ги забележуваат црвенозлатните перја на петелот и безживотната глава провисната меѓу малечките прстиња на детето.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Не знам за каков привид можеше да станува збор, но наеднаш ми се пристори дека буквите што ги пишуваше Грофот, ги имав видено извезени на мали картички, помали и од личните посетници.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Перото на Грофот продолжуваше да крцка везејќи по листот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Под перото на Христов, маките на македонските печалбари ги надминуваат дури и маките на грешниците во Пеколот од Данте Алигери.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Месечината, натечена од една страна, се испилува од перјата на еден облак и поаѓа во агитација за топли човечки односи.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)