Самиот долго верувал дека ги знае сите тајни на човечката историја и со таков глас цимолел нешто за вториот живот што Онисифоровото срце пребрзо зачукало, застанало за миг исплашено, пак почнало со удари да ги брои миговите на човековиот век.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Мртвиот си ги потсоберува рацете и еден дел од небото како пепел му налегнува на лицето, му заседнува на образите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Дедо му на мојот дедо го запалиле кога умрел и пепелта му ја закопале во четири дупки. Не се повампирил.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)