пеење (имн.) - и (сврз.)

На сензибилитетот во кого се влеваат столетието и трајноста на Рациновото пеење и мислењето и пеењето и мислењето на овие стихови.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
И без престан благиот шум на борјето над нив да шумоли ко пеење и паметење и вечен запис врз стеблата и каменот под кој лежат ветените за кои сал дабот, чамот, кленот, карпата, ридот, парчето ’рѓосано железо и штикот скршен ќе раскажува во времињата што допрва ќе дојдат...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Едни дојди, други замини и тепање за зборување и тепање за пеење и тепање за име.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тие постојано треба да бидат зафатени со занимања и вежби, а потоа со чистење на оружјето (какво оружје си вели во себе, кога го немаат) со колективен разговор, колективно читање, пеење и играње оро.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога слушна пеење и звуци од гитара, се налути и ми спушти.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Жена му на Танаил, слушајќи ги тапаните и свирките, пеењето и викањето во дворот на Китан, велеше со јад во душата и со подбив: - Ха!
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Дури чорбаџи Теодос се пушти малку!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Аферим, бре, кум Поцко! Бре, дарба имаат Циганите за пеење и веселба!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Во ушите ѕунат хаосни гласови, некоја далечна мелодија се раскинува од џагор, тропот на наланчиња по калдрма, нестројно тешко удирање по наковална и тивко пеење и страсно шепотење на нечии познати усни.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Хистерично пеење и редење го залула каушот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И најпосле нешто се прекина... Старецот во себе слушна пеење и здогледа непрегледна трака како доаѓа и го прекрива целиот свет... Неговата душа заминуваше во нова, непозната сфера на постоење... 80 okno.mk
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
И во тој момент завриска така што се слушна низ целата шума, уште посилно и погласно отколку тогаш кога бегаше од синот; завриска како жив човек, во длабок страв за својот мртовечки живот; ја протресе ногата, а по лицето веќе му течеа лешински солзи, и одеднаш низ неговите неживи, заматени очи, ококорени од ужас, се искрадна сеништето на човечка свест...
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Допрев еден прекинувач; пеењето и нишањето престанаа.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Со километри надалеку, јуреше со силно пеење и рикање — змејот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)