паша (имн.) - почне (гл.)

Иако згрофнат, пашата почна по време, во тивките, топли вечери, кога сонцето наливаше злато во охридските води, да излегува од сарајот и да се спушта по стрмните камени скали до езерскиот брег.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)