Бетонската патека беше преполна со деца и со возрасни, па и на сите прозори и балкони свртени кон змијарникот излегоа многу љубопитни.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Јававме по една присоина обрасната со папрат. Патеката беше тесна, толку тесна што на неа не можеа да се разминат ни двајца пешаци, а камоли коњи.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)